دیگه چه خبر-۳
در دیگه چه خبر سوم، وقتی دغدغه‌هامون رو به اشتراک گذاشتیم … دیدیم در اون دغدغه تنها نیستیم … و کسانی هستند که با ما همراه و همدل هستند… شنیدیم از تجربه ها … شنیدیم از تفاوت ها … و شنیدیم از دلتنگی ها …
در این جلسه در ارتباط با جلسات باهم و تعداد داوطلبین ارائه مطالب صحبت کردیم و برای بهتر کردن شرایط و محتوای جلسات مون به دنبال راه حل گشتیم. به این سوال فکر کردیم که چه کاری برای بالا بردن تعهد و عاملیت دوستان و ایجاد انگیزه می توانیم بکنیم؟ ارائه های متفاوت با کلی ایده های جدید برای <دوشنبه های باهم > داشتیم.
دغدغه یکی از دوستانمون درباره کارنامه بود و برای او کارنامه های آموزش و پرورش مطلوب نبود.درباره این صحبت کردیم که کارنامه چه چیزی رو باید منعکس کند؟ در ارتباط با کارنامه و خاصیت ها و ویژگی های آن صحبت کردیم و متوجه شدیم که نگاه و انتظارات یکسانی نسبت به کلمه کارنامه نداریم. مخاطب کارنامه کیه؟ خانواده؟ معلم سال بعد؟ دانش آموز؟ مدرسه؟
در کارنامه چه چیزی منعکس می شود؟ دانش و مهارت؟ یا جنبه رفتاری و فکری … آیا کارنامه باید شامل جملات استانداردی باشد؟
کارنامه اصلا چه قدر اهمیت دارد؟ ارزیابی با ارزشیابی از هم متفاوت هستند، ارزیابی خوب است. بعضی وقت ها خوب است که دانش آموز ببیند که یاد گرفته است و تغییر کرده است و این را می توان به وسیله ارزیابی نشان داد.
یک تحقیقی روی کارنامه های مختلف دنیا در حال انجام است از طرف یکی از دوستان قرار بر این شد که وقتی به نتیجه رسید ازشون درخواست کنیم و اگر تمایل داشتند در «دوشنبه های باهم» برامون ارائه دهند.
در نتیجه تمام صحبت‌ها به این رسیدیم که همه ما یک تعریف یکسان از کارنامه نداریم. کارنامه، هم ماهیتی برای یادگیری کودک، هم آگاهی دهنده برای والدین و هم گزارشی برای معلم سال بعد … یک موجود یکسان نمی تواند تمام این ها را باهم داشته باشد. بعضی وقت ها یک اسم کلی بار معنایی به همراه خود دارد، شاید باید کلمه دیگری برای کارنامه پیدا کنیم … مجموعه آموزشی باید خوانش مختص خودش را از کارنامه تعریف کند.
انواع کارنامه (براساس تجربه های متفاوتی که داشتیم)
کارنامه شفاهی:
شواهدی که از یادگیری دانش آموز داشتیم را در آخر سال به صورت شفاهی برای پدر و مادر و دانش آموز بیان کردیم. آخر سال دانش آموز به همراه پدر و مادر خود می آید و به طور مثال روبروی معلم ریاضی خود قرار می گیرد. همواره دانش آموز شروع کننده است و از سطح خودش در این درس حرف می‌زند و عملکرد خودش را بازگو می‌کند. در انتها معلم صادقانه موافقت یا مخالفت خودش رو ابراز می کند … و در تکمیل صحبت دانش آموز مواردی را که ذکر نکرده است را بیان می کنند.
بعد نوبت پدر و مادر است که از نگرانی ها و نقطه نظراتشان صحبت می کنند و بگویند برای بهبود چه کاری میتوانند بکنند و بعد انتظاراتشان از معلم را بیان می کردند، بچه ها از نگرانی هاشون حرف می زنند و این ها بسیار آموزنده بود.
گزارش‌دهی خرد خرد:
زیاد گزارش کتبی نمی‌دیم، اولیا رو زیاد می‌بینیم و با آنها صحبت می‌کنیم ولی گزارش آموزشی کتبی نمی‌دیم. اگر دانش آموزی در دو سر طیف باشد، گزارش آموزشی می‌دهیم. کارنامه بعد از گزارش‌های شفاهی مون داده میشه… و این روش کمک می‌کند تا اولیا درک بهتری از کارنامه داشته باشد.
نمایشگاه:
در پیش دبستان به جای کارنامه، یک نمایشگاه از کارهای بچه ها درست کردیم و خانواده ها هم کارهای بچه خودشون رو می دیدند و هم مال دیگران. بازخورد جالبی از برگزاری این نمایشگاه داشتیم: به بعضی خانواده ها در طول سال تلاش کرده بودیم، بگیم، که مهارت دستی دانش آموز شما ضعیف است، آن ها این موضوع رو به درستی درک نمی کردند . در این نمایشگاه وقتی توانستند کار بچه ی خود و دیگران را ببینند و با هم مقایسه کنند، تازه متوجه منظور ما شدند.
همراه کردن خانواده:
ما با توجه به فعالیت ها و طرح درس هامون یکسری اهداف مشخص می کنیم که باید به آنها برسیم. و در آخر هر ترم با توجه به اینکه بچه ها به اون هدف رسیدند یا نه بررسی می کنیم و یک گزارشی برای خانواده ها تهیه می کنیم. اما در اول سال یک سری کارگاه برای خانواده ها برگزار می کنیم که اهداف رو با خانواده ها در میون می گذاریم، مثلا اهداف ریاضی رو با آنها اجرا می کنیم تا اگر سوالی دارند از ما بپرسند. این باعث می شود که درک بهتری از اهداف و معیارهای گزارش دهی مون داشته باشیم.
تسهیلگری جلسه و تهیه گزارش: دل‌آرام بیدآباد
