دیگه چه خبر-۲
۳۰ آبان ۱۴۰۱ با وجود مشکلات اینترنتی، یک بار دیگه همه «باهم» دور هم جمع شدیم و از دغدغه ها و نگرانی هامون گفتیم و همدلی, همراهی و نقطه‌نظرات بقیه رو شنیدیم با این امید که شاید مرهمی باشه برامون و یا از سنگینی بار روی دلمون کم کنه.
صحبت از تالیف یک کتاب ریاضی شد، برای بچه هایی که بیشتر از همه در معرض آسیب‌های آموزشی هستند و دسترسی کمتری به محتوای آموزشی خوب دارند تا بتوانند به سیستم رسمی برگردند. درخواست شد که اگر کسی را می‌شناسیم کسانی که در این زمینه فعالیت کرده (مولف یا گروهی که در این زمینه کار کرده باشه) را معرفی کنیم.
قسمت بزرگی از دغدغه‌ها‌مون معمولاً برمیگرده به محیط کاری که در آن هستیم. (همکاران،مدیران) و آرزو داریم تا در محیطی امن و آرام فعالیت کنیم. در صحبت های امروز فهمیدیم که بعضی اوقات در محیط امن کاری بودن همیشه مفید نیست. چون کسی نیست که بپرسه : چرا کاری که داری انجام میدی خوبه؟ چه فرقی ایجاد کرده؟…
اگر همکاران کنجکاوانه سوال بپرسند ؛ که در حال انجام چه فعالیتی هستی و چرا؟ ( نه برای زیر سوال بردن اون عمل بلکه برای اینکه واقعا علاقه مندند بدونن) به ما کمک می‌کند تا مسیری که در آن هستیم را بهتر بشناسیم.
سوال کننده سازنده یک موهبت و نعمت بزرگی است که باعث میشود به چرایی کاری که انجام میدهیم فکر کنیم و آسانتر نواقص و اشکالات آن را ببینیم و آن را بهبود بدیم.
یکی از نقاط مثبت و هم زمان سخت معلمی و آموزش این است که ما دائما در حال یادگیری هستیم. حتی بعد از سال ها سال تجربه, هر روز با موقعیت های مواجه میشیم که لزوما براشون راه حلی نداریم. حرفی می‌زنیم، قضاوتی میکنیم یا واکنشی نشان میدهیم که بعد از آن پشیمانیم.
موندن در محیط آموزشی و خصوصا معلم بودن «پوست کلفت» نیاز داره. هر روز در حال اشتباه کردنیم و فردا به این امید بیدار میشیم که دیگه اون اشتباه رو نمی‌کنیم و ادامه میدیم.
دو ماه از شروع سال تحصیلی میگذره و چالش های دوستی بچه ها یکی از دغدغه هامون شده,کلیشه های زیادی حول موضوع «دوستی» هست. خواندن کتاب های داستانی با تم دوستی و استفاده از تعریف خود بچه‌ها از «دوستی» از جمله راه حل هایی بود که پیشنهاد شد. در آخر گفتیم که بهتر است بچه ها رو با این سوال مواجه کنیم «دوست خوب کیه؟» و ازشون بخواهیم که همه نظراتشون رو با دلیل ارائه بدهند. خوب میشه اگر این مسئله چندبار در سال مطرح بشه تا بچه ها بیشتر فکر کنند و شاهد روند تغییر جواب ها هم باشند.( شاید در جلسات آینده صحبت بچه‌ها را برامون مستند کنند ?)
تسهیلگری جلسه و تهیه گزارش: دل‌آرام بیدآباد
سلام
چنین فعالیت هایی باعث امیدوارمی من و امثال من به آینده ی کشورم میشه.
خسته نباشید. براتون آرزوی موفقیت دارم.
این دیگه چه خبرها برای من مثل برداشتن سنگ از روی سینه‌ام می‌مونه. اولش متوجه نمی‌شم که سنگ برداشته شده ولی وقتی گزارش اونها را می‌خونم، یهو متوجه می‌شم مدتی است اصلا به اون چیزهایی که گفتم فکر نکردم. ممنون از ایجاد این فرصت