هر سال اول مهر به سراغ دانش‌آموزان می‌رویم و از احوال و حس و حالشون خبردار می‌شیم.
۲۸ شهریور ۱۴۰۱ دور هم جمع شدیم تا از احوالات واقعی معلم‌هامون بشنویم. جمعمون جمع بود…
از اقصی نقاط مختلف دنیا … با تجربه‌ها، علاقه‌ها و نگاه‌های متفاوت برای «باهم» بودن دور هم جمع شدیم تا شنونده‌ی دغدغه های یکدیگر باشیم و به هم یادآوری کنیم که تنها نیستیم به این امید که شاید بتونیم مرهمی برای نگرانی‌ها و تردید‌های همدیگر باشیم و یا شریک لحظه‌های قشنگ و هیجان‌های هم باشیم. نگرانی ها و استرس‌هایی که حتی با سال‌ها سال تجربه از بین نرفته.
صمیمانه همراه شدیم با خاطراتی که دلامون رو گرم و قلبامون رو آروم می‌کرد. تجربه‌ها و خاطره‌ها را شنیدیم و کلی ازشون یاد گرفتیم، دیدیم که در این دلهره و نگرانی تنها نیستیم؛ بعضی‌ها مثل ما نگران بودند و بعضی‌ها که قبلا این مسیر رو طی کرده بودند، با حرف‌هاشون به ما یادآوری می‌کردند ک ه «این نیز بگذرد …»
شوق و ذوق بعضی‌ها ما را به وجد می‌آورد و از ته دل براشون خوشحال می‌شدیم. تلاش میکردیم با گوش کردن و سوال پرسیدن، بهتر درد و دل همدیگه رو بفهمیم و سعی میکردیم راه‌ها و پیشنهادهای مناسب‌تری رو بیان کنیم.
در آخر انگار بهون یادآوری شد که به «با هم» بودن و در کنار هم بودن احتیاج داریم تا بتونیم همراهان و همفکرهای خودمون رو پیدا کنیم و در مسیر رشد خودمون و دانش‌آموزانمون قدم‌های موثرتری برداریم.
دل‌آرام بیدآباد- شهریور ۱۴۰۱
تسهیلگری جلسه و تهیه گزارش: دل‌آرام بیدآباد
ممنونم از خانم دلارام که زحمت تهیه گزارش از دومین جلسه ی دیگه چه خبر رو کشیدند. جلسه ای که توی اون انگار هم شنوایی رو تمرین میکردیم. بدون قضاوت کردن و یا دست انداختن!
خوشحالم که این همه همراهی رو میبینم!
من هم